Ubud: Eat, Pray, Love!

Met toch een beetje weemoed verlaten we op zondag 29 mei Puri Lumbung en de regio Munduk. De streek, locatie en de staff is zo goed voor ons geweest & iedere avond heb ik van hen nieuwe Balinese en Indonesische woorden geleerd; cool & super usefull als je nog beter contact wilt maken met de locals. Ik hoop dat het contrast met Ubud niet al te groot is; van totale rust en schone lucht en stilte naar de hectiek van een toeristische stad als Ubud......zo is het eiland en zo zal het zijn. 

Gelukkig straalt Khadek als hij ons aan ziet komen lopen bij de receptie. Khadek was onze driver vanuit Arta Nadi naar Puri Lumbung en vandaag zijn wij zijn allereerste directe klant. Per heden is zijn eigen driverbedrijfje een feit, de auto van zijn vader ziet er super uit en in mijn ooghoek zie ik hem nog even met een doekje wat stofjes verwijderen zodat de bolide nog net wat meer glimt. We stappen in en overleggen al rijdend waar we willen stoppen. Vandaag ga ik namelijk een droompje verwezenlijken. Ik ben mijn hele leven namelijk al gek van vlinders, een passie die ik van mijn moeder met de paplepel ingegoten heb gekregen en een tijd geleden al visueel heb vereeuwigd op mijn arm. Een bezoek aan een vlindertuin zit al zo lang in mijn hoofd en vandaag is het zover! Spannend en heel erg cool. Zouden ze op mij komen zitten, hoe zien ze eruit, hoe groot zijn ze, allemaal gedachten die door mijn hoofd gaan!!

Om mijn gedachten te verzetten kijk ik samen met Michiel door de foto's van de afgelopen dagen en alles wat er om ons heen gebeurt. Geluk en verdriet liggen ook hier op Bali dicht bij elkaar want op nog geen 50 meter van elkaar verwijdert passeren we langs de weg een crematie en vervolgens een bruiloft. Zo anders dan bij ons allebei, de één en de ander vervuld van kleur en muziek en vooral veel offers en veel eten; beide op weg naar het volgende leven. 

En plots: we zijn er! De vlindertuin. De 100.000 Rupiah entree per persoon, 8 euro maar voor Bali begrippen duur, betaal ik snel en dan; door de kettingensluis naar binnen. Zachte muziek, prachtige bomen, sluimerend zonnetje en heeeeeeeel veel losvliegende vlinders; super! Van opwinding weet ik niet waar ik moet kijken en ik schiet van links naar rechts mijn spiegelreflex in de hand en rode wangen van de opwinding. Zo mooi en zo spannend allemaal. De eerste 100 foto's heb ik genomen in slechts 10 meter, ich muss runterkommen zegt mijn man en we lopen even een huisje in om te gaan zitten; denken we. 

Dit blijkt de "verloskamer" te zijn waar de net ontpopte vlinders bijkomen en het volgens de verzorger heerlijk vinden om op handen, armen, bloesjes, gezicht en haar van de mensen te zitten door de lichaamswarmte die we uitstoten. Niet even rustig zitten dus, want binnen no time heb ik lieve schatten van vlinders op mij, waar ik mee kan rondlopen terwijl ze half fladderend over mij heen lopen tot ze een lekker plekje hebben gevonden om zich te verwarmen. Zo had ik het mij voorgesteld; wat een wonder. 

Na deze fantastische namiddag in de vlindertuin komen we aan bij Ketut's Place in het hartje Ubud. Een kleine parel met prachtige tuin, traditionele Balinese met houtsnijwerk gouden deuren & mooie kamers waar onze kamer ook nog een prachtige daktuin heeft die uitkijkt over de bush. Koming, de zoon van Ketut, verwelkomt ons hartelijk en we genieten van een rustige avond op ons balkon. 

De twee dagen daarop verkennen we Ubud, bezoeken we Ubud Palace en struinen we door de straatjes, over Ubud Market. Zoveel winkeltjes maar als je goed zoekt zijn er echt leuke boutique'jes te vinden. Zo heb ik een geweldige nieuwe mala gevonden in een zaakje wat eigenlijk officieel nog niet eens geopend was; ik stapte binnen en vond 'm; natuurlijk samen op de foto met de eigenaresse, want ik was haar eerste klant. Een ander zaakje wat mijn hart heeft gestolen lag vol met zilveren kunststukjes uit Celuk, het zilverdorp op een steenworp afstand van Ubud City. Hier heb ik een prachtige zilveren ring gekocht na lang kletsen met de jongedame die hier dag in dag uit de sieraden maakte en met liefde verkocht. 

Natuurlijk kan een bezoek aan Ubud niet zonder een wandeling door Ubud Monkey Forest. Een bos middenin de stad vol met loslopende apen en wat is opgericht om de verbintenis tussen mens, dier en natuur te benadrukken. Licht gespannen kopen wij ons eerste trosje bananen en nog geen halve minuut later zit er een aap op mijn schouder rustig op zijn gemak een banaantje te eten terwijl hij mijn hoofd als tafeltje gebruikt. Super chill loop ik met 'm op mijn schouder rond alsof het de normaalste zaak van de wereld is voor hem en voor mij; a new fashion statement and shoulder accessoire.....lol. 

Na een superdinner in kleermakerszit, weg van de drukte van de hoofdstraat maken we ons op voor onze laatste stop de volgende dag. Ook al is het dinsdag een kort ritje verheug ik mij er onwijs op, omdat we namelijk een superdriver hebben gevonden. The Singing Santhi Driver. En vent van rond de 50, Boeddhist en vol van mantras die hij de hele dag zingt. Hij leert mij de Shiva Mantra, die we samen tijdens de rit zingen en welke mijn hart doet gloeien en mijn energie nog verder omhoog brengt. 

We zijn er. Anahata Villas, onze laatste stop voordat mijn YTT begint. Hier sluiten we onze rondreis af. Een resort middenin de natuur waar "niets doen", ontspannen en onze ervaringen en impressies van de afgelopen 11 dagen nog een keer samen te beleven en te bepraten; heerlijk. Rust in het toeristisch centrum van Bali; hoe kan het ook anders; Yin & Yang in balans. De perfecte afsluiter van een perfecte vakantie samen. Wat een paradijs; "Eat, Pray, Love!"

Om Shanti Shanti Shanti Om.