Red Coral Waterfall Tracking

Waking up another morning in paradize. Dit keer niet door de wekker die ingesteld staat op 6 uur, maar door, wat we aannemen een vogel. Gigantisch hard geluid wat je zou kunnen vergelijken met een plaat die blijft hangen. Ritmisch en met flow. Later deze dag hebben we geleerd dat het een klein insect is, ongeveer drie centimeter lang, groen bruin van kleur die dit geluid produceert, zo hard dat dit tot op een afstand van 1,5 km is te horen. Dit doen ze door kleine membranen aan het achterlijf in trilling te brengen, bizar. Het beestje heet Cicada en verwelkomt het ochtendgloren en de sunset. A pure nature wake-up call; fijn!

Weer ben ik gezegend met de ultimate yoga spot just for me. Zo heerlijk mijn lijf te laten ontwaken met dit uitzicht. Als dank sluit ik af met een mantra over de vallei en dank Brahma, Vishnu en Shiva voor hun eenheid en het geschenk dat ik gekregen heb. Mijn lijf voelt soepel en mijn geest is fit. Klaar voor de tracking die we vandaag hebben gepland naar de Red Coral Waterfall. 

Na ons ontbijt, wat hier bij Puri Lumbung Cottages echt geweldig mooi en lekker is met onze eigen spot in de tuin; een klein houten tafeltje op het gras, vers fruit in overvloed. Koffie van de plantages in Munduk die om ons verblijf heen liggen en een iedere dag nieuwe keuzes van huisgemaakte pastry, wandelen we nog door het graanveld om ons vervolgens op te maken voor de tracking. 

Volgens de routeplanning en beschrijving duurt onze trackingtocht ongeveer 45 minuten tot een uurtje en wordt omschreven als easy to moderate. Krista heeft mij en mijn man uitgelegd hoe we moeten lopen en ondanks dat we iedereen die de kant van de waterval oploopt wordt begeleid door een gids, gaan wij gewoon met z'n tweeën. Hoe lastig kan het zijn......

Na ongeveer een kwartiertje lopen door de bush, mijn man op slippers; de slimmerd, zegt hij vol overtuiging dat we echt die berg af moeten. Fine; zo geschiede. Elkaar ondersteunend slingeren wij de steile helling af over wat wij denken een paadje wat vaker wordt gebruikt. Niet dus, want na weer een kwartier zitten we echt middenin de dichtbegroeide bush en is dat paadje van zojuist non existent en zijn wij de eerste die hier ooit gelopen hebben zo lijkt het. 

Ok, pak de rust, even op adem komen, en dan draaien we ons om en kijken de dichtbegroeide helling omhoog. Pfffff, dit zijn de beelden die je normaal gesproken alleen op National Geographic Channel ziet; en ja, our only way is back up....., glibberend klauteren we in een luchtvochtigheid van boven de 85% weer omhoog. Een soort Bikram Yoga voor zwaar gevorderden waarbij een misstap mijn voorgenomen YTT in het water doet vallen. Gelukkig zijn we goed op elkaar ingespeeld en met natuurlijke cadans en lekker pittig ritme komen we na 20 minuten weer op het punt aan waar we gestart waren met onze afdaling. 

Misschien dat velen het voor gezien hadden gehouden. Wij niet: even heroriënteren en een beetje zoeken en zie daar een "echt pad", dat zal het dan wel moeten zijn denken we; met voetafdrukken van bergschoenen die ze bij de receptie hadden aangeraden te dragen.....Dichte begroeiing, omgevallen boomstronken met duizenden mieren erop, bamboe, riviertjes die naast de bedding lopen en twee toeristen; de één op slippers, de ander (moi) met een handdoek op haar hoofd tegen de zichzelf omlaag werpende teken. Voor de rest geen mens te bekennen. 

En dan ineens, midden in die dichte bush een kraampje met een oud dametje dat kruiden verkoopt. Zo surreal, maar een teken dat we klaarblijkelijk toch op de goede weg zijn. "Two minutes" zegt ze........, daar is 'ie dan. Wat een beloning, wat een ervaring en wat een ontlading en vooral wat een schoonheid, helemaal voor ons alleen!! De kracht waarmee het water omlaag stort voelt aan als een storm, begeleid door een spray van koud en super helder water. 

De inspanning is verdwenen, ik voel me licht, schoon, gelukkig en geef mij over aan de natuur om mij heen. Zo heb ik mij Bali voorgesteld, zo hoort de beloning na een tracking te zijn. 

De weg terug nemen we, om het ons toch net iets makkelijker en veiliger, de weg naar Puri Lumbung. We komen onderweg kinderen tegen die net van school komen; vrolijk worden we begroet. We zien kleine huisjes, loslopende kippen, brommertjes met vader, moeder en twee kids erop, prachtige uitzichten over de vallei en velden vol fruitplanten. Voldaan en vol van energie frissen we ons op en genieten bij de Sunset Bar na van ons avontuur en de ondergaande zon die de lucht beschildert alleen zoals de natuur dat kan. What a day, what an experience: Ik wil hier nooit meer weg; Munduk, de mooiste streek van Bali.