De weg naar Munduk & Puri Lumbung Cottages

Onze laatste ochtend bij Arta Nadi in de regio Sidemen is aangebroken. Ik neem nog een keer afscheid van het prachtige uitzicht op onze berg met mijn yoga morning routine en na een lichte lunch staat onze driver Khadek klaar om ons op te halen. We rijden weg van de Sawa’s, wat rijstvelden betekend. De eerste 1,5 uur van de rit slingeren we door kleine dorpjes waar de rijst langs de weg ligt te drogen. Hoe verder we van Sidemen, de rijstschuur van Bali, verwijdert raken des te meer verandert het landschap en de winkeltjes langs de weg. 

Meer en meer handwerk shopjes domineren het straatbeeld en de huizen worden ruimer en ook een stuk minder in aantal. Het valt me op dat de kleine dorpjes waar we doorheen rijden voornamelijk uit handwerkers bestaat; kunstenaars zou ik willen zeggen met ieder hun eigen specialisme en signatuur. 

We zien heel veel winkeltjes met handmade vogelkooitjes & natuurlijk de zangvogels om ze te bewonen. Het houden van zangvogels is op Bali hobby nummer 1. Een echt mannending waar de heren hun tijd en in sommige gevallen ook veel van hun verdiende geld aan besteden. Khadek verteld me dat de kooitjes zo'n beetje starten bij 200.000 Rupiah (rond de €16,-) en wel kunnen oplopen tot 1.000.000 (€80,-). Voor de bewoners, de zangvogels geldt een nog bredere keuze, tussen de 80.000 en oplopend tot wel 10 miljoen voor de echte rijken van Bali. Op de vraag of hij ook een zangvogel heeft antwoord hij trots: JA, zeker. "Wel een goedkope hoor want ik heb 'm gekocht toen hij nog een baby was". 80.000 had hij ervoor betaald, maar nu veel meer waard. "Oh, dus wil je die misschien verkopen om wat extra te verdienen?", "NOOIT!", onderdeel van het gezin en naast zijn dochter en vrouw zijn derde schat. 

Naast de vogels en hun kooitjes zien we steeds meer houtsnijwerk met fenomenaal detail. Prachtige ingangen en deuren staan naast de weg opgesteld of uit te bleken. Je kunt zien dat er uren en uren werk in zit. Buddha beelden, uitgehakt uit vulkaansteen of rots met prijzen die voor de lokale bevolking tussen de 2&3mln liggen voor een beeld van max 1 meter. Niet zo gek als je bedenkt dat iedere familie een tempel(tje) heeft, dan nog één met ooms en tantes, een volgende met "the communion"; het dorp, een tempel voor de regio, voor beroepsgroepen, zoals de smederij die Brahma, God of Fire aanbidden: Bali, eiland van de 1.000 tempels. 

Ook veel kunst, geblazen glas wat voor de uitharding over boomstronken heen gedrapeerd is, stalen beelden, tafels met uit hout gesneden mannen en vrouwen, dromenvangers uit aluminium, rieten manden, alles wat je maar kunt bedenken. 

Ik merk dat het gezicht van Bali verandert met de kilometer die we rijden en probeer mij een voorstelling te maken van hoe onze volgende stop: Puri Lumbung Cottages eruit ziet. Eén ding is zeker; het weer is zeker anders. De weg gaat hoger en hoger en we komen in het hart van de Balinese groeten en fruittuin. Papaja’s, bananen, aardbeien, sla, kool, groeien hier door het vele vocht, het koelere klimaat en vele regen het hele jaar door. Vrijwel geen palmbomen meer, maar planten, bloemen, struiken en graan waar we ook de eerste vlinders doorheen zien fladderen; beautifull!

Na ongeveer 3,5 uur slingerend omhoog, draaien we een stijl weggetje op; we zijn er: Puri Lumbung Cottages. Het oudste hotel van Munduk - en wat voor hotel. Vergeet de hoogbouw, het massale - laat die gedachte los. We komen in een Balinese tuin aan met kleine stroompjes, tientallen tempels en altaren, slingerende wandelpaadjes door kruidentuinen van struiken en bomen, omsingeld door mini watervalletjes met trappen en bruggetjes. Vlinders, planten, gigantisch grote varens, bloemen in alle kleuren en koele zuurstofrijke lucht: subliem. 

Het hotel bestaat uit cottages van zandsteen, hardhout, bamboe, prachtig houtsnijwerk met de kleinste details, allemaal opgenomen en één met de natuur, alsof ze ontstaan zijn toen het vulkanisch eiland oprees uit de zee. And what a view!! Kilometers ver kan ik kijken vanaf onze kamer en de vele uitkijkprieeltjes die met aandacht zijn gemaakt. We komen ogen tekort en met iedere stap en nieuwe wandeling over het terrein ontdekken we nieuwe dingen. Een en al sprookjesachtig & zo authentiek Balinees.

En dan ineens, op nog een 100 meter van onze Cottage: "le piece de resistance"; de yogaruimte! Een pagode die uitkijkt over de vallei, de zee, de bergen met daartussenin de wolken die voorbij drijven en de ondergaande zon. Met Shiva en Ganeisha die waken over dit prachtige yogadomein. Arta Nadi was prachtig; maar dit is een echte Balinese yoga location zoals hij hoort te zijn. 

Ik ben in het paradijs aangekomen!